ขอเชิญท่านที่มีความจงรักภักดีและเทิดทูนในสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

邆賧 เมืองหนึ่งของน่านเจ้า ทับศัพท์ภาษาไต ว่า เทิ๋งต๋าน แปลว่า ถวายตานก๋วยสลากพระภิกษุสงฆ์

เยว่ซี 越析 และ ม้งสุ่ย 蒙嶲 เป็นชื่อเมืองเก่าของเสฉวน เมืองนี้น่าจะมาจากชาวจ๊กก๊กที่แพ้ในศึกสามก๊กหลั่งไหลจากเสฉวนมาอยู่

เหมิงซี (蒙嶲), หล่างฉีอง (浪穹), เถิงถาน (邆賧), ซื่อหลาง (施浪) และเยว่ซี (越析))

 

การวิจารณ์ว่าดาราผอมไป เป็นแค่ค่านิยมคนในสมัยปัจจุบันที่ไปวิจารณ์อดีต. สมัยราชวงศ์หมิงร่วมสมัยกับอยุธยาตอนต้นถึงกลาง ผู้หญิงชาววังแทบไม่กินอะไรเลยเพื่อให้ผอม ต้องสวมชุดที่มีผ้าหลายชั้น ให้ออกมาสวยต้องแต่งตัวด้วยผ้าพริ้วๆแล้ว จะต้อง ดูพริ้วเหมือนเทพธิดาร่ายรำ ตัวไม่หนา ไม่ตัน ผู้หญิงหมิงในราชสำนักหรือในบ้านผู้ดีจึงตัวผอมบางเล็ก ๆ เพื่อให้แต่งตัวออกมาได้สวย รูปร่างบางๆเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพื่อให้เหงื่อไม่เยอะ ตัวจะได้หอมๆ นี่เป็นวิถีราชสำนักหมิง ดูตัวอย่างจากการใช้ชีวิตของตัวละครความรักในหอแดงได้ สาวชนชั้นสูง มักจะบอบบาง กระทบอากาศนิดหน่อยก็ป่วย วิ่งเอาหัวไปชนเสาก็ตายเพราะ บอบบางมาก ประเดี๋ยวก็ป่วย ๆ พระนางมณีจันทร์ป่วยเป็นลมบ่อยเพราะการที่ต้องคุมการกินอย่างเคร่งครัดเพื่อเตรียมการถวายตัวเป็นพระสนม (แต่ท่านจางเปลี่ยนแผนให้มาช่วยเผ่าไทด้วยกันที่สยามแทน ถ้าเข้าวังหลวงปักกิ่ง ท่านจางกลัวว่าจักรพรรดิเสินจงจะแกล้งพระนาง จึงตัดสินใจมาสยามเป็นความลับ ด้วยการปล่อยข่าวว่าตาย)

 

เครดิตFBเพจ : คิดต่าง

 

ตอนที่พาพระองค์ศรีออกจากคุก แผลตามตัวที่ถูกเฆี่ยนและจับแช่น้ำอุจจาระนั้นติดเชื้อ ท่านเป็นแผลเหวอะหวะมาก ขอบแผลเน่าเปื่อยยุ่ยแดงและเหม็นมาก ความก้าวหน้าทางการแพทย์ไม่พอที่จะยื้อชีวิตท่านได้ แต่บังเอิญหรือเทพจัดสรร เพราะน้ำที่นี่ใช้น้ำดื่มจากบ่อน้ำผุด หากจะทำปลาแห้งไม่ให้เป็นเชื้อราไว (เตรียมไว้เป็นเสบียงทัพต้องทำโดยเหมาปลามาทีละหลายๆลำเรือแล้วคนร่วมพันบนเกาะลงแรงแร่ปลาอย่างไว 1-2 วันเสร็จ ก่อนทาเกลือ จะเอาน้ำจากบ่อน้ำผุดมาล้างปลาเป็นรอบสุดท้ายก่อนทาเกลือ วิธีนี้ปลาแห้งจะเป็นเชื้อรายากเก็บได้นาน)

พระนางมณีจันทร์ใช้น้ำจากบ่อน้ำผุดนี้เช็ดตัวให้ลูก และเร่งให้คนไปเมืองจีนไปรับหมอจีนมารักษาพระองค์ศรีที่นี่ น้ำจากบ่อน้ำผุดช่วยรักษาแผลได้ดี ทั้งยาสมุนไพรและยาทา ประคบประหงมประมาณ 8 เดือน จึงเริ่มจะขยับแขนขากินข้าวด้วยตนเองได้

ปาฎิหารยิ์ที่สมเด็จพระนเรศเลือกเกาะนี้เป็นที่ตั้งเรือน ท่านว่าที่นี่เป็นเกาะศักดิ์สิทธิ์ ตอนนีเเกาะโดนผ่าออกเป็นสองเกาะ จึงดูไม่สวยงามเหมือนสมัยพระนเรศ แถมบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ก็กลายแม่น้ำไปแล้วเพราะขุดแม่น้ำเข้ามาผ่าน บ่อน้ำผุดนี้จึงหายไปแต่บริเวณก็คือใต้พระที่นั่งไอยสวรรค์ทิพยอาสน์

ข้อมูลจากอินเตอร์เนตเรื่องแร่ธาตในบ่อน้ำผุด

น้ำในสระที่เห็น มีสีน้ำเงินคราม เพราะเป็นน้ำที่มีแร่ธาตุต่างๆ หลายชนิด เช่น แคลเซียมคาร์บอเนต, แมกนีเซียม, แมงกานีส และ กำมะถัน เป็นต้น

 

สมัยที่พระนเรศไปถึงจีนเพื่อเจรจาขอซื้ออาวุธโดยเอาสินค้าแลกนั้น ท่านทรงมีพระโมลี ทรงไว้ผมแบบโบราณและมีมวยผมสูงอยู่ข้างบน แต่ไม่ทราบเหตุผลที่ทรงตัดพระเกษาสั้นเหมือนกัน อาจจะเพื่อให้เหมาะกับการออกรบ หรือท่านจะทรงไว้เตือนตัวเองให้เข้มแข็ง อย่ายอมตกเป็นเมืองขึ้นใครอีก เหมือนเยว่อ๋องโกวเจี้ยนคอยเตือนตัวเองด้วยการกินดีขมทุกวันเพื่อให้รู้รสชาติของความขมขื่น พระนเรศอาจจะทรงต้องการเตือนตนไม่ให้หลงไปกับลาภ ทรัพย์ สมบัติ ยศ ตำแหน่งกษัตริย์ หากไม่จำเป็น พระองค์ก็จะไม่รับราชสมบัติ เพราะพระองค์มีพระอัครมเหสีจากราชวงศ์ปาละ แต่ราชวงศ์อื่นที่อยู่ใกล้ชิดกรุงศรีฯเสียผลประโยชน์ แต่ที่ทรงยืนทรนงองอาจสู้ศึกได้เพราะความแข็งแกร่งของวงศ์ปาละของพระนาง มีความสามารถสูงที่จะหาอาวุธยุทโธปกรณ์สนับสนุนทัพได้และสมารถหาเงินและปัจจัยจำเป็นสำหรับบำรุงบ้านเมืองได้ ทำให้ทรงตัดสินใจรับราชสมบัติโดยมีพระนางมณีจันทร์เป็นอัครมเหสี เพราะทรงประเมินความมั่นคงแล้วเห็นว่าเพียงพอในการค้ำยันบ้านเมือง ไม่ต้องเอาราชวงศ์อื่นมาร่วมก็ยังได้ ทั้งละโว้ สุพรรณภูมิ และ ศรีธรรมโศกราช ต้องไปถวายตัวกับพระเอกาทศรถแทน (เท่าที่พอจะคะเนเอา น่าจะเพราะพระนางมณีจันทร์ทรงไม่ค่อยยอมให้พระนเรศทรงมีพระภรรยาหลายองค์ พระนางทรงยอมเท่าที่ต้องดำเนินนโยบายทางการเมืองเท่านั้น)

มองในแง่เจ้านางจากราชวงศ์เด่นๆทั้ง 4 ต้องมาถวายตัวกับพระเอกาทศรถแทนนั้น ย่อมจะถือได้ว่า พระเอกา มีความสมบูรณ์ในองค์ประกอบของกษัตริย์อยุธยามากกว่า ตรงนี้คงต้องยอมรับ. ที่พระนเรศทรงมีพระมเหสีจากราชวงศ์ปาละ(ราชวงศ์เก่าแก่ที่ร่วมก่อตั้งสยามประเทศมาตั้งแต่เจ้านางจากปาละแต่งกับพระเจ้าสิงห์นร (จีนเรียกว่าพระเจ้าสีนุโล แปลแบบแต้จิ๋วว่า สิงห์น้อย โซ่ยโน้ว แปลว่า เด็ก โล แปลว่า สิงห์ ภาษาโบราณ) ที่พระนเรศทรงมีพระมเหสีจากราชวงศ์ปาละ เพราะ พระมหาธรรมราชเป็นเพื่อนกับจางจวีเจิ้ง รู้จักกันที่กรุงศรีจากการที่จางจวีเจิ้งลาออกจากราชการมาวางเส้นทางการค้าในกรุงศรี ก่อนจางจวีเจิ้งจะกลับเข้ารับราชการรอบที่ 2 ที่กรุงจีนน่าจะรู้จักกันตั้งแต่สมัยสมเด็จพระจักรพรรดิ และทั้งสองต่างรู้จักประวัติศาสตร์ชนชาติไทของตนดี จึงสนิทกันมาก ... พระนางคงไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้มากนักในตอนนั้น ทำให้พระนางคิดว่า การแต่งงานมาเป็นมเหสีของพระนเรศไม่ค่อยเหมาะสมกับธรรมเนียมกรุงศรีฯ นี่เป็นสาเหตุที่พระนางจะทรงห้ามพระองค์ศรีไม่ให้ชิงบัลลังค์หลังโดนพระเอกาทำรัฐประหาร ด้วยมองว่าเชื้อสายไม่เหมาะสม. แต่ถ้าพระนางเข้าใจประวัติศาสตร์ได้มากกว่านั้น คงจะไม่ห้ามพระโอรส

บางทีที่ได้มาทราบเรื่องราวความเป็นมาของพระนาง ที่สงสัยมาเกือบ 15 ปี ว่า จะรู้ไปทำไมนั้น ตอนนี้ต้องถือว่า เริ่มเข้าใจแล้ว เพราะเรื่องราวประวัติความเป็นมาของพระนางสามารถโยงถึงอดีตสมัยน่านเจ้า สมัยราชจันทราแต่งกับราชวงศ์ปาละ เพื่อก่อตั้ง ราชวงศ์ กัมโพชะปาละ หรือที่เรารู้จักกันในอีกชื่อคือ ราชวงศ์ กัมโพช-สุริยวงศ์ นั่นเอง...