เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

บิลค่าข้าวสาร
ค่าโครงไก่จากพี่วันจำนวน ๒,๐๐๐ บาท
ค่าอาหารแมวจากคุณsepultura จำนวน ๘๐๐ บาท
รวม ๒,๘๐๐ บาท

 

บุญใส่บาตรหายไปหลายวันเพราะล่องอีสานไหว้พระธาตุ กลับมาประเดิมวันแรกของเดือนมีนาคม แถมเป็นวันลุ้นเลขในอีกไม่กี่ชั่วโมง ร่วมอนุโมทนากันก่อนเลขล็อค...เอ้ย เลขรัฐออก เผื่อกุศลผลบุญดลโชคลาภให้มีแรงต่อบุญต่อทานกันไม่เบื่อหน่าย

 

นี่ก็เป็นทานบารมีที่เข้มข้น ทำทีเดียวได้ผลเป็นร้อยชีวิต รายงานความเรียบร้อยจาก "บ้านสวนรัก" สมควรทึ่จะร่วมโมทนากันอีกยก จะได้ครบทั้งบุญ+ทานบารมีทวีคูณในวันดีมีความหมายสำหรับผู้รักชอบการลุ้นพอให้เลือดสูบฉีด...

คนคิดเลขบ่อยๆ หมอยืนยันว่าไม่เป็นอัลไซเมอร์ ชัวร์ป้าด-ฮ่า

 

อุปัชฌาย์"หมุน" วัดพังตรุ ควบ
เหรียญ"วัดใหม่เจริญพร"-ปี 12
===============

สัปดาห์ที่แล้วแวะไปออกกำลังแถวสนามเมืองกาญจน์ฯ พรรคพวกที่ชอบทำบุญฝาก พระดี-ศรีกาญจน์ เก่าเก็บ ปีลึก ระดับ พระดังพื้นที่ พระดีพื้นถิ่นมาให้ 2 เหรียญ

จัดมอบร่วมบุญทีเดียวไม่ต้องรอแบบ "ทู อิน วัน" เคาะทีดียวเอาไปเลยคู่กัน...

หลวงพ่อพระอุปัชฌาย์ หมุน วัดพังตรุ รุ่นแรกปี 2512 เขาบอกว่าท่านเก่งมากแต่ชอบเก็บตัวทำให้ชื่อเสียงไม่ขจรขจายออกนอกถิ่น เหรียญรุ่นแรกสวยๆแบบนี้พื้นที่เล่นหาหลักพัน ส่วนเรามอบร่วมบุญหลักร้อยก็พอ

เหรียญพระพุทธ วัดใหม่เจริญพร ปีลึกตรงกัน 2512 พระดีพิธีใหญ่มาก มียอดเกจิร่วมเสกเพียบ ประวัติพอหาอ่านได้ ลองค้นดูเองบ้าง เผื่อวันหน้าคิดทำมาหากินด้านนี้ จะได้เชี่ยวชาญไม่ต้องตามหลังใคร

=======600=======

อุปัชฌาย์ "หมุน" เนื้ออัลปาก้าสวยมาก พื้นเหรียญมีรอยลั่นจากความแข็งโลหะ ต้านทานการกระแทกของเครื่องปั้ม แต่ไม่เป็นปัญหาเพราะผิวเคลือบอยู่ครบ
พระประธานประจำวัดพังตรุ

เหรียญวัดใหม่เจริญพร เนื้อทองแดงกะหลั่ยทอง ผิวหิ้ง ทั้งคู่ไม่เคยผ่านการใช้ เหรียญเก่า พระดีประจำพื้นที่ 2 แบบ 2 สไตล์ สร้างปีเดียวกัน อายุอานามถึงวันนี้ 56 ปี น้อยซะที่ไหน!

ชมเต็มตากับขนาดทั้งหน้า-หลัง เหรียญเมืองทหาร อดีตก็เป็นบ้านป่าแดนเถื่อนไม่เบา ไม่ดีจริงอยู่ยาก...พรรคพวกยืนยัน "ขลัง" ไม่แพ้ใคร!!!

 

วันที่ ๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรพระเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

คุณพ่อคุณแม่อุ้มลูกทำบุญยามเช้า ฝึกให้รู้จักการบุญและพระศาสนาประจำชาติของไทยเรา ครอบครัวไหนกระทำอย่างนี้ มีแต่อยู่ร่มเย็นเป็นสุข ร่วมอนุโมทนาแม้ช้าหน่อยแต่ก็ไม่สายสำหรับความสุขในการบุญวันหยุด

 

อีกหนึ่งการขอบคุณจากบ้านสวนรักและคำพรอันประสริฐ ทานบารมีที่กระทำยาวนานป่านนี้คงสั่งสมไว้เต็มที่ อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่า บุญ-ทานที่กระทำด้วยความตั้งใจ มุ่งมั่นอย่าท้อถอยย่อมมีผู้คนเห็น หรือแม้กระทั่งผีสางเทวดาท่านก็รับรู้รับทราบ ถึงเวลาลำบากเดือดร้อนก็ไม่ทอดทิ้งกัน

รับคำขอบคุณเป็นความอบอุ่นใจในวันหยุดอีกประการ

 

■เทวรูปอาถรรพ์!!!
■'เบี้ย'อันสุดท้าย!!!
==============

(1).
อากาศอบอ้าวเดือนเมษา ลุงคำดีนอนกระสับกระส่ายพลิกไป พลิกมา หลับๆตื่นๆ ข้างๆตัวป้าคำฟองคู่ทุกข์คู่ยาก นอนหลับกรนครอกฟี้จากการทำงานหนักกลางวัน

ด้วยอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น ลุงคำดีไม่แน่ใจว่า มันเป็นความฝันหรือเรื่องจริง?

เสียงกระดานเรือนนอกชานที่แข็งแรงไหวเยือกเหมือนมีช้างขึ้นมาเหยียบ

นอกชานเรือนของคนระดับผู้ใหญ่บ้านย่อมแข็งแรง เดินกระทืบเท้าแรงก็ไม่ไหวเยือกมาถึงห้องนอนที่อยู่กึ่งกลางบ้าน

ไม่ทันหายแปลกใจ กลุ่มควันจางๆก็ลอยเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดรับลม เหมือนหมอกขาวยามรุ่งอรุณแต่ตอนนี้น่าเป็นยามหมาหอน!

เสียงไอ้แดง อีด่างหอนรับโหยหวนใต้ถุนเรือน หอนแล้วคราง อิ๋ง อิ๋งอย่างหวาดกลัว ไม่กรรโชกใส่สิ่งแปลกปลอมหรือส่งสัญญาณมีผู้บุกรุก

กลุ่มควันรวมตัวแน่นในห้องนอน ลุงคำดีอ้าปากหวอตาค้าง มองออกไปนอกมุ้งที่ตลบชายขึ้นไม่ได้คลุมที่นอนทั้งหลังเพื่อคลายความอ้าวในหน้าร้อนสะบั้นของหมู่บ้านที่อยู่ชายขอบทุ่งกุลาร้องไห้

กลางกลุ่มหมอก ร่างทะมัดทะแมงก้าวออกมา ในชุดที่เหมือนยี่เกหลงโรง ลุงคำดีไม่อาจบรรยายลักษณะถี่ถ้วนเพราะไม่รู้เลยว่าตัวเองหลับหรือตื่น ฝันฤาจินตนาการบ้าบอเพราะความร้อนตับแล่บ

ชายแต่งตัวพิลึก ส่อความมีอำนาจก้าวทีเดียวหยุดอยู่ขอบมุ้ง ส่งเสียงดังไม่เกรงใจเจ้าของบ้าน

"ไปเอาข้าขึ้นมา ข้าอยู่ที่ตรงที่ไร้ราก"!!!

พริบตาเดียวเท่านั้น แม้ความฝันก็อาจอยู่นานกว่านี้ ร่างพิศดารก็หายวับไปพร้อมหมอกควัน ลุงคำดีครางในลำคอสะดุ้งเฮือกลืมตาโพลง หัวใจเต้นระรัวราวตีกลองรีบยกสองมือขึ้นลูบถู เกรงมันเต้นกระเด็นกระดอนหัวใจวายตาย รีบพลิกเขย่าตัวเมียคู่ชีวิตตื่นขึ้นมาเล่าความฝันพิลึกเสียงหอบกระเส่า เล่าผิดเล่าถูก แต่ความฝันยามครึ่งตื่นครึ่งหลับ ยังติดตาตรงหน้า

"แกฝันร้าย บอกแล้วอย่าเล่นไอ้ไหที่ลูกทำมาก พรุ่งนี้ไปวัดหาหลวงพ่อรดน้ำมนต์สักหน่อยก็หาย นอนเถอะข้าง่วง เหนื่อย"

ป้าคำฟองพลิกตัวหลับต่อ ลุงคำดีไม่ยอมนอนตาม คลานออกนอกมุ้ง เดินไปเปิดประตูห้องนอน คว้าไฟฉายกับปืนยาวไทยประดิษฐ์ ยืนชั่งใจหน้าประตูสักพัก ก็พยักหน้ากับตัวเอง

"เป็นไงเป็นกันว่ะ แหลมมาคราวนี้พ่อยิงไส้แตก"!

ถอดดาลประตู ผลักออกแล้วเดินส่องไฟฉายสาดเป็นลำ กวาดไปที่นอกชาน ทุกอย่างเงียบสงบ มีแต่ความมืดสงัด และว่างเปล่า

ไอ้แดงกับอีด่างได้กลิ่นตัวเจ้านาย รีบตะกายขึ้นบันไดมาซุกอยู่ข้างขาซ้ายขวา ร้องงี้ดง้าดดีอกดีใจ ลุงคำดีวางปืนกับไฟฉาย ขยุ้มมือที่หนังคอของทั้งคู่เกาปลอบใจให้หายกลัว

มันน่าแปลก...ไม่มีอะไร ทำไมเจ้าเพื่อนยาก จึงออกอาการกลัว กลิ่นความกลัวล่องลอยมาจากไหน? อะไรทำให้หมาเฝ้าบ้านจอมแกร่งไม่กลัวคนแปลกหน้า งู ตะกวด คู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมหรือใหญ่กว่ามัน ออกอาการลนลาน?!?

"ไม่เป็นไร พ่ออยู่นี่แล้ว นั่งลง นั่งลง"

กลางความมืดมีแต่แสงไฟฉายวางพื้นฉายไปทางรั้วหน้าบ้าน ลุงคำดีนั่งกอดหมาคู่ใจซ้าย-ขวา เสียงจั๊กจั่นเรไรกรีดปีก ควายในคอกสะบัดจมูกพรื่ดพรื่ด เท้าสบัดเตะคอกปัง ปัง ดังประท้วงไม่พอใจเหมือนรู้ว่าเจ้านายตื่นก่อนเวลา มันทำงานหนักเพิ่งได้พักไม่นาน จะเอามันออกนาอีกแล้วหรือ?

ลุงคำดีนั่งเหม่อมองฝ่ารัตติกาลอย่างไร้จุดหมาย บนฟากฟ้าแสงดาวคืนแรมระยิบระยับราวเกล็ดเพชร แสงสว่างพุ่งวาบเป็นทางยาวของผีพุ่งใต้ส่งสัญญาณดาวตก

เป็นคืนที่สวยงามไม่มีสิ่งใดผิดปกติ ลุงคำดีหาวหวอดแล้วเผลอวูบหลับไปพร้อมกับไอ้ด่างอีแดง 2สาวกคู่ยากที่นอนอยู่ข้างตัวซ้าย-ขวา

สดุ้งตื่นอีกทีกับเสียงเรียก..."พ่อ พ่อ มานั่งหลับตรงนี้ทำไม"

ลุงคำดีขยี้ตามองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนวัยฉกรรจ์ เจ้าคำเด่นที่เป็นกำลังสำคัญของบ้านอีกคน

"ดู ดูสิ ไฟฉายก็ไม่ปิด แล้วนี่ปืนเอาออกมาทำไม เดี๋ยวก็โป้งป้างใส่หัวแม่เท้าตัวเองหรอก"

คำเด่นสนิทกับพ่อมาก พูดเล่นพูดหัวได้เหมือนเพื่อนในบางครั้ง บ้านตระกูล"คำ" ถึงจะไม่ร่ำรวย แต่ก็พอมีฐานะในหมู่บ้านขนาดกลางแห่งนี้ ผู้คนนับหน้าถือตายกให้ลุงคำดีเป็นผู้ใหญ่บ้านมา 4-5 ปี

สองพ่อลูกไม่มีอะไรปิดบัง ลุงคำดีเล่าความฝันพิลึกที่ทำต้องออกมานั่งหลับนอกชานให้ลูกชายฟัง

"โฮ้ย พ่อเล่นไอ้อุไปหลายจอกเมื่อวาน ฝันร้าย ไปหาหลวงตาเป่ากระหม่อมสักหน่อยก็ดี"

เจ้าลูกชายคนเก่งดันพูดเหมือนเมียคู่ยากไม่ผิด แล้วป้าคำฟองก็เดินมาสมทบ

"ไปอาบน้ำ ไปวัดกัน" สั้นๆได้ใจความ ลุงคำดีทำตามไม่รีรอ คว้าปืนหยิบไฟฉายส่งให้ลูกชายเอาไปเก็บ

ชั่วโมงต่อมา วัดกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านใส่บาตรทำบุญเสร็จทักทายกันโหวกเหวกเล่าเรื่องลูกบ้าง นินทาเมีย ว่าผัวเรื่อยเปื่อยตามประสา

ลุงคำดีกับเมีย ถืออภิสิทธิ์ผู้ใหญ่บ้าน จองตัวหลวงตาหลังฉันเช้า กราบขออนุญาตเล่าความฝันเสมือนจริงให้หลวงตาทราบละเอียด

"อือ...น่าคิดอยู่เนอะ หลวงตาก็เคยนิมิตแปลกๆแบบนี้ จะลองตรวจให้คืนนี้ ทำวัตรสวดมนต์เสร็จ ถามเจ้าที่ให้"

หลวงตาว่าเนิบๆไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่โต ความฝันพิลึกกึกกือ ทุกคนก็ฝันกันได้ทั้งนั้นแม้แต่ตัวท่านเอง จึงปล่อยมันล่องลอยไปไม่คิดจะเอาสาระจริงจัง ประสาพระภิกษุที่ปฏิบัติถึงขั้นรู้จัก "ปล่อยวาง"

แต่ครั้งนี้ การบอกเล่าที่คล้องจองกับนิมิตที่เคยปรากฏกับหลวงตา ทำให้ท่านรับปากลุงคำดี

"พรุ่งนี้แวะมาเด้อ หลวงตาจะตรวจดูให้"...!

(((ยังมีต่อ)))