PM37

มาช้าดีกว่าไม่มา ...อิอิ...

สวัสดีปีใหม่ค่ะ...ขอให้คุณ ต๋อง และครอบครัว จงมีความสุขทั้งกายและใจตลอดปี 2554 นะคะ

[IMG]

คนเดียวจริงๆ ....อิอิ

วันนี้ฝนตกหายใจ ไม่ค่อยออกเลยค่ะ.....ตอนเช้าไปนวดเท้า....ตอนบ่ายก็หลับ....ก็เลยไม่ได้เจอกัน

คิดถึงจังเลย......

แงแงแง.....

สวัสดีวันหยุดค่ะ...ขอให้มีความสุขในวันหยุดพักผ่อนนะคะ

[IMG]

ว้า......ลุงลังบ่นคิดถึงซุกซักอีกแล้วค่ะ

.....

แงแงแง เวียนหัวอีกแล้วค่ะ.....

[IMG]

แปลกใจล่ะสิว่าทำไมวันนี้สังขารไม่เที่ยงมาแปลก....
ด้วยแรงบุญแรงกรรมได้ส่งผลทำให้เรามีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ
ติดอยู่กับความทุกข์อยู่ตั้งหลายวันน่ะค่ะ...ด้วยปัญหาชีวิต ด้วยโรคประจำตัวหืดหอบรุมเร้า ด้วยโรคทางใจ อิอิ...มีโรคคิดถึงด้วยนะคะ....
แต่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราได้สวดมนต์ทั้งยอดพระกัณไตรปิฏกแล้วก็สวดมนต์ทำวัตรเย็นแปลสลับกันไปติดต่อกันหลาย ๆ วันเข้า จิตใจมันกันผ่องใสขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไม่น่าเชื่อนะคะ....
บางวันนั่งสวดมนต์ไปเกิดปีติ นั่งร้องไห้ไปสวดไปก็มีนะคะ...คนเราเวลามันทุกข์มาก ๆ ก็อยากหาทางพ้นทุกข์ ใครทุกข์ใจก็สวดมนต์เหมือนเราได้นะคะ โดยส่วนตัวแล้วเราจะชอบสวดมนต์แปลมากกว่าค่ะ.เพราะเราคิดว่าจะได้เข้าใจความหมายของบทสวดมนต์ที่เราสวดไปค่ะ...
คิดถึงเพื่อน ๆ ทุก ๆคนนะคะ...อยากให้ทุกคนมีความสุขเหมือนเราค่ะ

คิดถึงจังเลยค่ะ.....วันนี้นู๋ไม่สบายมาก ๆ ด้วยแหละ....

[IMG]

[IMG]

ความจริงในใจ....ที่ประกาศก้องให้ผู้อื่นได้รับรู้....ว่าที่ผ่านมา 1 ปี นู๋มีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ...ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ฝันไป

[IMG]



นู๋ชอบ....ประโยคนี้นะคะ....ถ้าเปรียบเป็นตัวนู๋นะ

ถึงแม้ว่านู๋จะเป็นคนไร้ค่าสำหรับใครหลายคน....ถึงแม้ว่าเราจะเป็นคนดีขนาดไหน...คิดดี พูดดี ทำดี ยังไง.....เค้าก็ยังมองว่าเราเป็นคนเลวอยู่วันยังค่ำนะคะ....ถ้านู๋มัวแต่ไปมองคนพวกนั้น.....ก็ยิ่งทำให้นู๋มีแต่เสียใจนะคะ....เพราะฉนั้น....นู๋ต้องหยุดเพ่งโทษคนอื่น.....เพ่งโทษที่ตัวเอง....ถ้าทำดีแล้ว ถูกแล้ว....ด้วยจิตใจที่ดีงาม....ทำแล้วรู้สึกสบายใจไม่ทำให้ใครเดือดร้อน....หรือแม้แต่ตัวนู๋เองก็ต้องไม่ร้อนใจ....ไม่เป็นทุกข์กับสิ่งที่ทำ....เป็นสุข...นั่นคือนู๋ได้ประสบผลบุญ....กับสิ่งที่ได้ทำลงไป.....ก็พอแล้วค่ะ
[IMG]

12-12-2008 12:30 PM
สังขารไม่เที่ยง

แต่นู๋ก็ดีใจนะ....ที่ยังมีค่าสำหรับใครอีกหลาย ๆ คนเช่นกันค่ะ.....ถึงแม้ว่านู๋จะดูเลวในสายตาของคนที่รักนู๋.....คนเหล่านี้ก็จะคอยเตือนคอยสอน คอยชี้แนะ...(แบบพูดตรง ๆ ไม่ส่อเสียด.....ไม่ใส่ร้าย...หรือแม้กระทั่งไม่อิจฉานู๋) มีความเสมอต้นเสมอปลาย....รักและเอ็นดู มีเมตตาต่อนู๋เสมอมา....ถึงแม้ว่าคนที่รักนู๋จะมีน้อยกว่าคนที่เกลียดนู๋ก็ตามค่ะ....

เพราะนู๋ถือคติที่ว่า....มีเพื่อนที่รักเราอย่างจริงใจ 1 คน ดีกว่ามีเพื่อน 100 คนแต่ไม่มีใครรักเราอย่างจริงใจเลยแม้แต่สักคนเดียว

สังขารไม่เที่ยง

"คนไร้ค่า ย่อมเอาชนะ อัจฉริยะ ได้ด้วยความมุมานะ"
ความเพียร...ความมุมานะ...ควรมีควบคู่ไปกับสัมมาฐิทิ...เพราะบางคน...มีความเพียรและความมุมานะ....ความพยายามเพื่อเอาชนะคะคามโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่ถูกต้อง....เพียรไปเพราะความพยาบาท.....ก็จงละความเพียรนั้นเสีย....แต่หากมีความเพียร...ความมุมานะ....เพื่อเอาชนะกิเลสทางใจ....ก็ควรที่จะมุ่งมั่นต่อไป....
นู๋ดีใจนะคะ....ที่คุณอธิมุตโตเป็นพระจริง ๆ .....เพราะคบพระจะได้รู้ธรรมค่ะ...นู๋ใช้ศัพท์ทางพระไม่ถูกหรอกค่ะ....ขอใช้คำสามัญชน......สลับกันไปนะคะ....
จริง ๆ วันนี้นู๋ต้องถือศีล 8 ค่ะ....แต่งานเยอะมาก....แล้วก็เป็นหืดหอบมากค่ะ....เมื่อคืนก็ไปพ่นยาที่โรงพยาบาลมาค่ะ....เจ้ากรรมนายเวรเล่นงานหนักเลยค่ะ....แต่นู๋ไม่ท้อใจนะคะ ศีลอยู่ที่ใจมากกว่าค่ะ....ปฏิบัติไม่ไหว ก็ ยังไม่ทำค่ะ เพราะสังขาร และเวลา ไม่เอื่ออำนวย....เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าไปทรมารตัวเองอีกค่ะ.....
( ดูสิคะ...ไม่ได้มานาน พูดมากเชียวเรา อิอิ)

เดี๋ยวนี้คนคนนั้นเค้าไม่มากวนนู๋แล้วนะคะ......อิอิ ดีใจที่สุดเลยค่ะ.....นู๋ก็กลับมาออนสังขารได้เหมือนเดิมแล้ว.....คิดถึงนะคะ....คืนนี้พระจันทร์สวยที่สุดเลยค่ะ.....

จริง ๆ นู๋เคยบอกกับคุณ....ไปแล้วว่านู๋จะไม่ออนสังขารไม่เที่ยงอีก.....แต่วันนี้คุณโอม PM เข้ามาบอกเบอร์โทรศัพท์มือถือของแม่ชีรุ้งเดือนค่ะ.....ก็เลยเปิดเข้ามาดูซะหน่อย แล้วนู๋ก็ไปเว็บกระปุกดอทคอมมาค่ะ.....เห็นบทความ โรคคิดถึง อิอิ....ก็เลยเอามาให้อ่านค่ะ

โรคคิดถึง ... เป็นกันไหม?

โรคนี้จะเกิดกับคนที่อ่อนแอ ทางจิตใจขั้นรุนแรง
อาการเบื้องต้นของโรคนี้ เริ่มจากเชื้อพาหะจะเข้ามาใกล้
สร้างความสนิทสนมกัน ตามประสาคนรู้จัก


หลังจากนั้นก็จะส่งผลถึงคลื่นไฟฟ้าในสมอง
ซึ่งจะแปรเปลี่ยนคลื่นความถี่ จากความรู้สึกธรรมดาฉันท์เพื่อน พี่ น้อง
ให้เป็นตามที่ใจตนเองต้องการ

เมื่อเชื้อโรคได้เข้าสู่ร่างกายแล้ว
จะกระจายตัวอย่างรวดเร็ว ด้วยระยะเวลาอันสั้น
ซึ่งจะแปรตามความสัมพันธ์ที่มีมากหรือน้อย ระหว่างผู้รับเชื้อกับผู้แพร่เชื้อ
ยิ่งมีมาก เชื้อก็จะยิ่งแพร่กระจายได้ไกล